شیوه‌نامه رعایت ارکان توسعه پایدار در صنعت سنگ ساختمانی ایران

توسعه پایدار که به معنای توجه همزمان به موارد محیط زیستی، اقتصادی و اجتماعی برای حفظ منابع و رفاه سرنوشت نسل‌های آینده است، امروز کلیدی‌ترین محور برنامه‌ها و سیاست‌های توسعه در جهان محسوب می‌شود.توجه به این موضوع یک ارزش اجتماعی و فرهنگی و سازمانی است.

در تاریخ نیاکان سرزمین ایران این   توجه دارای مستندات ثبت شده است .

 صنعت سنگ ساختمانی ایران هم به عنوان یکی از مهم‌ترین بخش‌های معدنی و تولیدی، نیازمند التزام به اصول توسعه پایدار است.

تعریف توسعه پایدار توسعه پایدار فرایندی است که در آن تولید و مصرف به صورت همزمان موارد محیط زیستی، نیازهای اقتصادی و حفظ سرمایه‌های اجتماعی ادغام می‌گردد. به طور خاص، در صنعت‌های معدنی باید منابع طبیعی به صورت مسئولانه و از طریق تولیدات پایدار مورد بهره‌برداری قرار گیرند.

استانداردهای جهانی توسعه پایدار در سطح بین‌الملل، استانداردهای متعددی نظیر استاندارد ISO 14001 (مدیریت محیط زیست)، ISO 26000 (مسئولیت اجتماعی) و استانداردهای مرتبط با اهداف توسعه پایدار سازمان ملل (SDGs) وجود دارد که هدف آن‌ها اطمینان از رعایت الزامات محیط زیستی، اقتصادی و اجتماعی در فرایندهای تولیدی و صنعتی است. این استانداردها ابزارهای مفیدی برای ارزیابی و بهبود عملکرد پایدار صنعت سنگ ساختمانی فراهم می‌کنند.

بخش معدن سنگ ساختمانی

 مدیریت منابع طبیعی: بهره‌برداری از معادن سنگ باید با روش‌ها ی علمی و پایدار صورت گیرد تا از تخریب محیط زیست جلوگیری شود. استفاده از فن آوری ها یا  تکنولوژی‌های نوین برای کاهش مصرف آب، انرژی و کاهش ضایعات سنگ از اهمیت بالایی برخوردار است.بهره وری و آینده نگر در حوزه معدنکاری سنگهای ساختمانی بسیار اهمیت دارد زیرا بدون آن مسیر رشد و توسعه با موانع بزرگی روبرو خواهد شد.

حفاظت از محیط زیست: بازسازی اراضی معدنی پس از استخراج و ایجاد فضای سبز می‌تواند تأثیرات منفی زیست‌محیطی را کاهش دهد.ایجاد فضای سبز یکی از راه های موثر در فضای معدنکاری است .امروزه اینگونه حرکت ها به عنوان ارزش های سازمانی مجموعه ها برای معرفی خود به بازار نقش مهمی در ایجاد شخصیت سازی و برند سازی بازی می کنند .

مشارکت اجتماعی: معادن باید با جوامع محلی همکاری کنند و بخشی از منافع اقتصادی خود را در جهت بهبود زیرساخت‌ها و رفاه اجتماعی منطقه سرمایه‌گذاری نمایند.راه سازی .مشارکت مدنی در ساخت و ساز های حوزه فعالیت به شکلی که در سطح زیر ساختها یاری رسان منطقه باشد این در بلند مدت یک سرمایه گزاری مدنی اجتماعی است که خود مجموعه ها نیز از آن منتفع می گردند .

بخش کارخانجات فرآوری

بهینه‌سازی مصرف انرژی و مواد: استفاده از تجهیزات با بهره‌وری بالا و کاهش ضایعات تولیدی در کارخانه‌ ها می‌تواند به صرفه‌جویی در منابع طبیعی کمک کند.حرکت به سمت انرژی های سبز به عنوان یک ارزش سازمانی -کاهش ضایعات و نوآوری در طرح های فرآوری بهینه از ضایعات تولید و ایجاد ارزش افزوده .

مدیریت پساب و ضایعات: ایجاد سیستم‌های بازیافت آب و مدیریت صحیح پسماندهای صنعتی برای جلوگیری از آلودگی محیط زیست ضروری است.با توجه به دورنمای کم آبی و خشک سالی های آینده این رویکرد کاملا خردورزانه است .

تفکیک کارخانه های برش آهکی از سیلیسی که با تجمع گل سنگ ها طرحهای فرآوری بهینه قابل تعریف و اجرا  باشند.

افزایش کیفیت تولید: تولید محصولات با کیفیت بالا و مطابق با استانداردهای جهانی، موجب کاهش مصرف منابع و ارتقای موقعیت رقابتی در بازارهای بین‌المللی می‌شود.این مهم نیازمند مشاوره تخصصی - علمی و اگاهی است.

بخش بازرگانی و صادرات

توسعه بازارهای پایدار: صادرات سنگ ساختمانی باید بر اساس استانداردهای زیست‌محیطی و اجتماعی انجام شود تا در بازارهای جهانی به عنوان یک صنعت مسئولیت‌پذیر شناخته شود این رویکرد یک سرمایه گزاری  خردورزانه است .

ارتقای برند ملی: معرفی سنگ ایران به عنوان محصولی با کیفیت و پایدار می‌تواند ارزش افزوده اقتصادی بالایی ایجاد کند.باید افقهای ده و بیست و پنجاه ساله برای صنعت سنگ ساختمانی در نظر گرفته شود.

نوآوری در بازاریابی و بازار سازی : استفاده از فناوری‌های دیجیتال برای تبلیغ و فروش محصولات، کاهش هزینه‌ها و افزایش دسترسی به بازارهای هدف را تسهیل می‌کند.حضور فیزیکی بلند مدت در قالب اشکال حقوق4ی - مشارکت همکاری -ایجاد دسترسی آسان پروژه ها به سنگ ایران - لازم به یادآوری است که رویکرد تهیه مصالح سنگی امروزه به موضوع اطمینان و اعتماد و دسترسی اسان وابسته است و نمیتوانیم صرفا با تهیه یک وب سایت به دنیا سنگ صادر کنیم این موفقیت در گرو ایجاد چیدمان سازمان صادراتی است .

نتیجه‌گیری صنعت سنگ ساختمانی ایران با بهره‌گیری از اصول و استانداردهای توسعه پایدار می‌تواند به یک صنعت پیشرو و پایدار تبدیل شود. رعایت ارکان توسعه پایدار در بخش‌های معدن، فرآوری و بازرگانی نه تنها به حفظ منابع طبیعی و محیط زیست کمک می‌کند، بلکه موجب ارتقای اقتصاد ملی و بهبود شرایط اجتماعی در مناطق معدنی و صنعتی خواهد شد. این مسیر نیازمند تعامل مستمر بین دولت، صنعتگران و جوامع محلی است تا توسعه‌ای متوازن و پایدار محقق شود